Ik moest ineens denken aan Tim "the Toolman" Taylor. Generatiegenoten weten dat dit een ietwat onhandige presentator van een fictief klusprogramma is, die graag "stoere" dingen doet en zichzelf hierbij regelmatig blesseert en meer tijd doorbrengt op de eerste hulp dan thuis.
Ik voel enige verwantschap, want ook ik heb een vuistdik medisch dossier, veelal opgelopen tijdens een zogenaamde "stoere" actie of van het negeren van pijn na een onhandigheidje.
Zo ook nu weer bij het beklimmen van de Kilimanjaro. Volgers weten dat ik me hier verstapt heb en dat ik bij het afdalen dikke knieën kreeg. Uiteraard ging het verstand op nul en heb ik flink doorgekacheld.
Maar het vocht verdween niet uit mijn knie en dus ging ik het medisch circuit in. Daardoor was ik vanmorgen bij een Orthopeed genaamd de Ridder (grappig type, "maken we nog even een MRI-tje van je knietje" haha). De MRI scan laat duidelijk zien dat van mijn rechter knie de voorste knieband is gescheurd en dat de binnenmeniscus een scheurtje heeft. Een operatie is vooralsnog niet nodig, omdat ik niet door mijn knie ga en omdat hij niet op slot schiet.
Maar het vocht verdween niet uit mijn knie en dus ging ik het medisch circuit in. Daardoor was ik vanmorgen bij een Orthopeed genaamd de Ridder (grappig type, "maken we nog even een MRI-tje van je knietje" haha). De MRI scan laat duidelijk zien dat van mijn rechter knie de voorste knieband is gescheurd en dat de binnenmeniscus een scheurtje heeft. Een operatie is vooralsnog niet nodig, omdat ik niet door mijn knie ga en omdat hij niet op slot schiet.
Maar het wordt dus wel revalideren. Een kwestie van de knie weer sterk maken en dan moet alles weer kunnen. Gelukkig mag ik wel fietsen dus blijft mijn plannetje om de Alpe d'Huez te bedwingen staan.
Gr. Johan
